Joop als schoorsteenveger
Ik werk bij een schoorsteenveegbedrijf.
Per dag bezoeken we gemiddeld vijftien klanten. Bij de meeste mensen vegen we het schoorsteenkanaal. Dit zijn vaak openhaarden, houtkachels en inzethaarden. We doen dit vooral bij mensen thuis, veel minder vaak bij bedrijven.
35 jaar geleden zag ik een advertentie in de krant staan. Daar heb ik op gesolliciteerd en ben vervolgens aangenomen. Voordat ik hier was aangenomen, had ik geen ervaring in het vak. Maar ieder nadeel heeft z’n voordeel! Ik was op school niet goed in voetballen, maar turnen en apenkooien ging altijd goed. Dus ik kon ook altijd goed daken klimmen. En dat is handig bij dit werk! Het lopen over een nok van een dak gaat altijd goed, maar over een stoeprand lukt mij niet.
Dat je bij verschillende mensen langsgaat om de schoorsteen te vegen. Ook de schoorsteen is elke keer anders.
Vogelnesten uit schoorsteen halen. Dit kan een vies, stoffig en stinkend werkje zijn.
Een apart, bijzonder iemand die een praatje kan maken.
Dat de schoorsteen altijd vanaf het dak geveegd moeten worden. Maar door de nieuwste veegmethodes en materialen kan dit tegenwoordig heel goed van binnenuit. Dat is fijn, want van de Arbo-regels mogen we niet meer het dak op zonder valbeveiliging. En die valbeveiliging is lastig, omdat er geen haken op het dak zitten waaraan ik me kan vastmaken.
Ik heb via de schoorsteenvegersbond themadagen gevolgd en de gezel- en meesterdiploma’s gehaald. Ook heb ik vele malen in Dülmen (Duitsland) een schoorsteenvegerscursus gevolgd.
Ik denk dat er bij het stoken veel meer op fijnstof gelet gaat worden.
Ben je bereid om ’s avonds vuil thuis te komen, dan is dit een mooi beroep! Ook is er elk jaar in Italië een bijeenkomst waar schoorsteenvegers vanuit de hele wereld heen komen. In hetzelfde plaatsje is ook een museum te vinden over de geschiedenis van de schoorsteenvegers.